...Gitmelisin Benden... Şiiri - Perihan ...

Bir İstanbul sabahında
Martıların uçuşunu seyretim
Senin gönlümden uçtuğun gibi
Sensiz sedasız uçtular
Ekmek attım onlara
Geri geldiler
Sana gözyaşlarımı bıraktım sevgimi anla diye
Ama sen gelmedin
Masum bir çocuğun burukluğu vardı içimde
Hani şeker versen her şeyi unutup hemen kanarlarya çocuklar
Kendimi öle hissettim bir an
Gelip beni kandırmanı bekledim
Ama çocuk olmadığımı hatırladım
Her şeyini versende artık kanarmıydı gonlum

Yol kenarında kurumuş bir ağacı seyrettim
Yaprakları yolları kaplıyordu
Kendime baktım
Sende umutlarımı tek tek yok edip
Huzne boğmuştun beni
Kurumuş yapraklar gibi
Soldurmuştun beni

Gücüm kalmamıştı düşünmekten,yürümekten
Bir banka oturdum
Denize karşı
Bir gemi kalkıyordu limandan
Gucum yoktu duşunmeye
Ama bir an kendimi alamadım düşünmekten
Seni saklamalımıydım içimde,
Yoksa yolcu etmelimiydim
Ama,ellerimden kayıp giden sendin
Kara bulutları üstüme yağdıranda sendin
Evet gitmeliydin benden
Gitmeliydin bu limandan
Kalıpta kalbimi inciltmene izin vermemeliydim
Saklayıpta içimİ deşmene,

Gitmeliydin benden
Seni yolcu ederken,
Kalbimi boşaltıp, sana dair her şeyi
Ellerime koydum
Son kez baktım onlara yaşlı gözlerle
Vedalaştım sevginle optumm
Ve usulca coşan denize bıraktım
İçimi titreten rüzgara da seslendim
Hasretini de sen al diye
SENDEN HİÇ BİRŞEY KALMAMALIYDI BENDE