Gitmelisin Şiiri - Melek Varvar

Varsın gözlerinde sabahlamasın yüreğim
Bilirim uzaklarda bana ait bir cümlesin
Savaştım kendimle yokluğuna direndim
Kan revan içinde kalbim, sar desem olmaz, gitmelisin…

Aşk güneşi gizli, bulutlar birer perde
Yıldızlar yine dost oldu hüzün gecelerime
İki kelimeden ibaret bir cümle kurduk seninle.
Her hecenin tınısında sesin, kal desem olmaz, gitmelisin…

Bir yol var özleminde yürüdüğümüz
Biliyorum kavuşmayacak ellerimiz
Aynı gölgede yer almaz yasak düşlerimiz
Gözyaşlarım sel oldu, sil desem olmaz, gitmelisin…

Beni sana getirecek bir nisan gecesi bekliyorum
Derin hülyalara dalıyorum, uyanamıyorum
Veda etmeden aşkını sonsuzluğuma saklıyorum
Hoşça kal yerine, sadece kal desem olmaz, gitmelisin

Hükmümüz çoktan konmuş kader zarfının içine
Kalbim yorgunluktan bîtap düşmüş bir halde
Hayal değil bu işte, ben sendeyim sen de bende
Son nefesimde adın dilimde, duy desem olmaz, gitmelisin…
Dünya sözüyle sana, bir hecede “yâr”desem olmaz, gitmelisin…