Gitmelisin Şiiri - Yeşim Kara

Uykuya dalmıyor gözlerim, başım gitmiyor bir türlü yastığa.
Sen'siz bir geceyi, yine sen diye yaşıyorum.
Kaleme gölge oluyor sen ve hasretin.
Gözlerim yorgun, kelam susmuyor.
Başımı hangi yöne çevrisem, yüreğin duruyor karşımda.
Ben geldikçe o uzaklaşıyor, hayale karışıyor.
İçimdeki hasretin kıyamet alametindendir.
Bir çöl düşün sevgili; toprak paramparça, suya hasret,
Yırtıcı kuşlar bile ayak basamıyor.
Yağmur yağmaktan korkuyor.
Beni de düşün; gönlümün toprağı sana susamış, adımlarını arıyor.
Pınarım hiç bir şeye yetmiyor.
Ne toprağımın yangınını söndürmeye,
Ne de bir damla su ile canlandırmaya, gücü yetmiyor.
Gitmelisin, gidiyorsun!
Soğuk soğuk esecek ardından gelen hasret rüzgarları.
Sen gelene kadar,
Alfabenin bütün hüzünlü renkleri kalemime gölge olacak.
Yürek, sıfırdan başlayacak hasretine göğüs germeye.
Tabiat, her an sen diye diye gözümde hasret yağmurlarıyla beslenecek...
Yıldızlar gökyüzüne hasret resimleri çizecek,
Yokluğun yine yanıbaşımda esecek...
Ah, ah ah... sevmemiş olsaydım seni.
Yüreğini görmemiş olsaydı yüreğim:
Hangi güç toprağıma pınarından damlatabilirdi? !
Hangi güç yüreğime boyun eğdirebilirdi? !
Hangi güç gözlerimde hasret saydırabilirdi? !
Yani sevgili, gönül cefana razıdır, yeterki umuda sabır damlasın!
Nerdesin?
Demeyeceğim bu kez sana.
Üşümüyor musun?
Diye sormayacağım.
Çünkü, donuyoruz!
Çünkü, sen yalnızlığını,
Ben sevdaya inançsızlığı terk edip orta yerde buluştuk.
Çünkü, gün de gece de başka türlü doğdu üzerimize.
Ama şimdi gidiyorsun, gitmelisin!
Geceyi yırtacak sevdanın seli, ışığa varamayacak.
Paslı bir bahar havası ve yokluğunun rüzgarı elele verip,
Yanıbaşımda hasret yaşları saydıracak.
Gideceksin!
Benim kadar hasret çekmeyecek o şehrin semaları.
Kıraç topraklara dönecek yüreğimin toprakları.
O şehrin yıldızları benim kadar yıkamayacak,
Gözlerimle yıkadığım hasreti.
Tanıklık edecek her gece şiirlerim hasretine.
O şehrin semaları yağmayacak,
Benim yağdığım kadar tabiata.
Gitmelisin!
Solgun aynalarda bakacak gözlerin her sabah yüzüme.
Kaç gece hasret sayacak şiirler?
Hasret düşmüş lügatıma, yereğime ve ardından sen!
Ey sen, sen düştün gönlüme.
Ağlamaya yüz tutmuş baktığım her yer.
Biliyorum vuslat gelecek, damladımı sabır hasrete!
Biliyorum yine bir sabah ansızın duruvereceksin karşımda.
Gideceksin, gitmelisin!
Benim kadar ağlamayacak o şehrin bulutları.
Yüreğim kadar sızlamayacak o şehrin susuz kalan baharı.
Hasretin kadar esmeyecek o şehrin rüzgarları.
Geceleri, sen'siz olduğum kadar yalnız kalmayacak hiç!
Ve benim kadar hasret kalmayacak sana!