Gitmeli Şiiri - Ahmet Baygümüş

bazen gitmeli
göz alabildiğine uzaklara
kimseye görünmeden
geçmeli köprüsüz bütün yoları
toplamalı esmer tenlilerin umutlarını
geleceğin tarlasına serpmeli
dağıtmalı saçlarına berfinleri
bırakarak yüreğini mavilikler içinde
yanına almalı tüm hüzünleri
kirpiklerine yüklemeli ayrılığın ağır yükünü
kızıllığında yürümeli şafakları
yürekten son bir defa öpmeli
ateşi dudaklarından
sonra sırtını dönüp kaybolmalı
kendinden
ondan
hayattan
gitmeli
ve sadece;
dedikodusu kalmalı çiçeksi hayallerin...

17 Haziran 2016