Ben gitmelerin kadınıyım
Bana en çok veda yakışır
Bir otogarda
Havalimanında
Ayrılık rüzgârı nerde eserse ordayım
Ben susmaların kadınıyım
Çok konuştum yıllar önce
Bir faydasını göremedim
Susmayı seçtim
Akşamın bir vaktinde
Sabahın tan saatinde
Gecenin bir köründe
Yalnızlar nerdeyse bende oradayım.
Ben hüznün kadınıyım
Bir çift sevgilinin uzak mesafesinde
Bir annenin kızının yolunu gözlediği gurbette
Bir asker eşinin evinde
Ağlamak nerdeyse ben de oradayım.
Ben çok sevmelerin kadınıyım
Aşkla bakan gözlerde
Torununu kucağına alan dedede
Çocuğunu bağrına basan annede
Çok sevmek nerdeyse ben oradayım.
Ben kaybeden bir kadınım.
Aşkı
Sevgiyi
Anneyi
Aileyi
Bulamayan bir kadınım.
Olmayacak bir yarınım.
Ben sevilemeyen bir kadınım
Üvey evladın hisleriyim
Aldatılan bir kadının gözleriyim.
Ellerimden kayıp gitti mutluluk
Kalbim fazla serin içimse bir buruk
İçimde bir hüzün makamı
Ah dertler bırakın yakamı
Ben gitmelerin,
Susmaların
Hüznün
Çok sevmelerin
Az sevilmenin
Kadınıyım.
Kaybeden ve kazanamayacak olanım.
Zeynep Feyza Özkan
Kayıt Tarihi : 8.4.2024 09:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!