Düşüncelere bu kadar derin inerken,
tan yeri ağırıyordu perdelere.
Ben boğulmaktan korkuyordum.
Öyle bir denizdi ki
ve o kadar çok çakıl taşlarına takılıyordum ki ben,
çıkamıyordum.
Yosunlar bağlıyordu sanki ayaklarımı,çekiliyordum çelişkilerime...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta