Düşüncelere bu kadar derin inerken,
tan yeri ağırıyordu perdelere.
Ben boğulmaktan korkuyordum.
Öyle bir denizdi ki
ve o kadar çok çakıl taşlarına takılıyordum ki ben,
çıkamıyordum.
Yosunlar bağlıyordu sanki ayaklarımı,çekiliyordum çelişkilerime...
Ama bu gece süzülüyorum su yüzeyine.
Yüreğime daldırdığın ellerin tutuyor avuçlarımı,çekiyor beni bu yılgın denizden...
Bu gece güneşten önce sen düştün perdelerime...
Sen umudunu yitirmiş olabilirsin.
Ama ben;
...perdelerden süzülüp,evime girmen için;
süzüleceğin yolda öleceğim...
Seni kırmış olabilirim.
Bırakırsan eğer açtığım her yarana,tenimi keserek;
kanımı basabilirim...
Kayıt Tarihi : 22.3.2009 02:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!