Gitmeler Kuşanmışsın Şiiri - Mehtap Karaman

Gitmeler kuşanmışsın
Dokunulamaz artık kalmalarına
Gitmelerin ardında saklı sevda
Yaşanmamış kalmaların ardında ayrılık…
Toplamışsın hayallerimizi
Yolun bir kenarına bırakacaksın
Halbuki en çok sen inanırdın
Ekmeğimiz önce ikiye
Sonra üçe, beşe bölünecekti,
Sürecektik üstüne acıyı da sevinci de…
şahidi olsun diye bu şehrin tüm sokakları
ellerimizin düğümüne,
Hiçbir aracın yeri olmayacaktı
Yolculuklarımızda.
Yolculuk umutta başlamıştı
Umudu doğuracaktı,
Anlatacaktı,
Karanlıklarda ışığı beklemeyi.
Daha ilk sokaktayken
Bir zifiri de kaybolmasaydık.
Sislerin buğusunda gözlerin
Baksam belki seçeceğim
Ama gözlerinin parlaklığında gördüm
yaşamın ak yüzünü.
Bakamam.

Gitmeler kuşanmışsın
Vedalar okur şimdi dilsizliğin
Adresler belli değil de
Ondan şu kapı ağzındaki
Son beklemelerin.
Nereye gidecek, beni nereye bırakacaktın.
Artık ayrılması gereken yapışık ikizin
Mecburiyetine dayadığın ayrılıkla
Eksik iki beden oluşturacağın
Ne fark eder nereye gittiğin
Yada nerde bıraktığın…
Hadi git! ..
Şimdi git!
Yoksa boğacak,ağza gömülen çığlıklar
Yada kusacağım tüm gitme’leri...