Gitmeler' in Kadını Şiiri - Asya Gülgün ...

.

Gözlerinin sonunda
kovalarca su taşıdığı gibi
Çorak mı çorak
sancılar biriktirmiş hırçın ellerinde

Güneşleri akıtırken sırılsıklam
dökülen sarısı kırlaşmış saçlarından
Ay ışığı değer de
açar mı sanırsınız
sesinin kısır gürültüsünde

Bazı bazı
alenî kuru olsa da
duru çıplak
Bazen oynak serseri
teninin mora donmuş suçlu rengi
Zamansız acılarla
okşanmış sık sık,
sönük yanık nefesi

Derin mağrur,
biraz da olgun o kibar hatları
Sebebi yok sinerek perdelenmiş
Aldanırsın,
kışkırtıcı bir tören sanki susmaları

Dibi çoktan tutmuş
kusurlu zamanında mahkûm an’ ları
O en çok,
o ilk esmer geceye tutkun,
tutkunluğunda
Biraz da alıngan endamla içer,
kanar da kanamaz anıların fısıltısını

Çalkalandığında içinin hapisliği,
dipsiz kuyu düşer de düşer kendine
Ansızın çeker hüzünlerin dantel ilahisini üzerine,
Ölü bir ömür tüter
içinin dışında

Alt dudağında saklar
eskimeye duran öpmelerin izini
Sarmalasa da divane kadını arzuları,
istekleri tanıksız, kanıksız
Yanakları utanca al al hala,
hala umutları hep hüsran

Bilir misiniz
Aşk’ı öylesine artık,
eskici, kıpırtısız kusur
Ah bilemezsiniz

Eyvah ki
Suçüstü elvedalara alışık (alıştırılmış)
Gitmeler’ in Kadını…..

Neyleyeyim….

.