Gitmeler Şiiri - Ediz Yelen

Bir otobüs camı buğusunda gidişin,yaşımdan utanmasam nefesimin bugusuna adını yazıcam.kaybolurken otobüsü gönlümün terminal koyuluğunda en son el sallayan sen ol olur mu.şöyle hafif ayağa kalkayım,kafamı biraz sana doğru eğip git gide gölg......eleşen sana yüzünü bile görmeden el sallayayım.Hiç sevmedim biliyormusun gitmeleri.Korktum belki geri dönememekten,dönsem de aynı ben olamamaktan.Hiç sevmedim ben gitmeleri...tarlalar geçtim ve evler el sallayan çocuklar gördüm ve arkasından koşan köpekler...Kulağımda hep aynı şarkı sen de başını alıp gitme ne olur..Gittiğin kadar mı değerlisin,terkettiğin kadar mı farklı..Yaslandığım da geriye ve yumduğumda gözlerimi,bir küçük çoçuk oynar hayalimde(hayalimle) sevgim in köşe kapmacası da sensin,kör ebesi de.Koydum kollarım gibi yüreğimi bir duvar soğukluğuna ve yüreğimden sana kadar saydım döndüm sen yoksun...