Gitmeler Şiiri - Ozan Çağlar

Oysaki senin 'gidiyorum'larında başlıyordu benim infazım, ve benim çilem...
Ezik bir yüreğin çığlığıydı bu belkide, ama senli kurulan her cümlede
yine yeniden ve her daim yüreğime saplanan tahta saplı okun ucundan,
yine 'sen' zerkediliyordun...
Oysa,
Oysa ben, senin dozaşımından ölüyordum...

Gitmek, bırakmaktır herşeyi geride çoğu zaman..
Acıları, yaşanmışlıkları, herşeyi ve herkesi..
Ya kendini?
Aslında gitmek için çıktığın uzun yol yine sana gitmezmi?
sen değilmisin aslında gittiğin her yolda karşına çıkan, yolunu çeviren? ......
Kaçırılmış bir trenin ardından başka seferler yokmudurki
'başka sefere' diye iç çekebileceğin? ...
En nihayetinde değilmidir ki o yamalı elbise aslında senin kaderin? ..
Kaderdende giden yol bulunurmu sizin oralarda?
hızlı adımlarla kaderinden kaçarken, çıktığın yolun sonu,
aslında yine kaderinin çemberinde değilmidir?
ne kadar dönersen dön yine kendine dönmezmisin?