Gitmektesiniz ya! Şiiri - Mert Terzibaşı

Merhaba bu sefer nasılsınız?
Bakın yine buldum sizi.
Demiştim çözüm değildir gitmek diye…
Bakın karşılaştık yine yeniden…
Sormayın nasıl buldum sizi;
Tamam tamam asılmasın yüzünüz söyleyeyim:
Yüreğimdeki izlerinizi takip ettim sadece,
Nasıl oldu bilmiyorum bakın karşılaştık yine…
Bilmem ki,beklide öyledir,kaderdir sadece…
Merak ettim de pişman mısınız gittiğinize?
Yapmak isteyipte yapamadığım şey için pişman mısınız?
Yine başladınız gözlerinizi kaçırmaya,
Yine başladınız sevmediğim şeyleri yapmaya;
Alışkanlık haline geldi herhalde sizde bu,
Artık hoşunuza gidiyor sanki! ! !
Efendim,nasıl,anlayamadım,nasıl yani!
Bildiğimiz çay,bildiğimiz dertleşme dimi!
Durun şoktayım,kendime gelmem lazım önce…
Tamam tamam uzatmıyorum,
Buyrun gidelim istediğiniz yere…
Evet, anlatın dinliyorum:
Nedir sizi bu kadar üzen?
Gözleriniz deki ışıltının kaybolmasının nedeni denir acaba?
Ağır mı geldi gitmek yoksa!
Kolay olmadı dimi ayrılmak,kaldırmadı dimi yüreğiniz…
Gitmeyin demeye çalışmıştım oysa;
Tutmuştum ellerinizden halbuki,
Bakmaktaydı gözlerim gözlerinize,
Dilimin ucundaydı gitme demek…
Ama olmadı işte…
Önce gözlerinizi kaçırdınız,
Sonra ellerinizi çektiniz yüreğimden;
Ve sözlerinizi çıkardınız düşlerimden…
Gitme desem de boştu artık:
Düşmüştü bir kez yüreğinize gitmek…
Ve gittiniz beni benden alarak,
Gözlerinizi düşlerime bırakarak…
Bir yılgınlık var şimdi gözlerinizde,bilmem farkında mısınız,
Hiç yakışmıyor halbuki gülüşünüze!
Hoş gülüşümüzde daha bir acı doluya şimdi neyse…
Gitmeye çalışmak bu kadar mı yordu sizi!
Kalmayı deneseniz ne olurdu merak ettim şimdi!
Bakmayın öyle,doğruyu söylüyorum…
Asıl zor olan geride kalmaktır;
Geride yıkıntılar arasında yaşamaktır…
Tamam tamam sustum yine…
Siz konuşmayacaktım güya,siz anlatacaktınız;
Bu sefer ben dinleyecektim sözde…
O kadar çok sözcük biriktirdim ki içimde siz yokken,
Onca acı,onca yıkıntı,onca suskunluk…
Hayır,vardı çevremde konuşacak kişiler o ayrı,
O kadar yalnızlaşmadım henüz;
Kurumadı köklerim toprağından sökülecek kadar…
Nedensizce sizi bekledim dertleşmek için,
Dertleşmek dediysem sadece içimdekileri anlatmak yani;
Yoksa biliyorum şunca zamandır beni dinlemediğinizi…
Yalan mı ki söylediğim siz söyleyin!
Pardon,nasıl bulmuştum sizi burada hatırlıyor musunuz?
Niye sustunuz aniden,neden uzaklara daldı gözleriniz?
Bakışlarınız sönükleşti birden…
Çaresizliğim,kendinizi size mi hatırlattı yoksa?
Yine susuyorsunuz her zaman ki gibi!
Dökseniz yüreğinizdeki kelimeleri rahatlayacaksınız oysa…
Çok dolmuş içiniz gözlerinizden belli…
Güvenilir bir limanda arıyorsunuz,oda belli oluyor halinizden…
Hayır,bana güvenin demiyorum…
Bunca zamandır güvenmemişsiniz ki;
Bu saatten sonra ne değişir ki!
Niye ayaklandınız,çayınız bitmemişti henüz…
Bu sefer niye gitmeye kalktınız,
Bu sefer ki kaşınızın nedeni ne?
Sıkıldım deyipte güldürmeyin beni lütfen!
Atamadınız dimi yüreğinizdeki gitme duygusunu,
Bıkmadınız dimi kaçmaktan?
Yüreğiniz bu kadar dolu gitmeseydiniz bari!
Yolda ağır gelmesinler size sonra…
Peki,tamam,yollar sizindir,sustum…
Nasılsa izleriniz gelir ardınız sıra,
Bulurum ben yine sizi ışığınız sönmeye yakın,
Gitmek düşmüş ya yüreğinize bir kez,
Bırakın yüreğinizde kalsın;
Zira bir gün çalınır yüreğiniz,
Bulursuz aradığınız limanı…
Bırakın yüreğinizde kalsın:
Bırakın işlemesin ruhunuzu gitmek…
Zira çalınsa da kalbiniz bir gün;
Ruhunuz ömür boyu sizinledir…
Onu çaldırmayın bari:
Yoksa insanlığınızdan olursunuz...