Gitmekten Gelmeyi Unuttuk

İç içe geçmiş yalnızlığımız
Dünyaya meydan okurken
tepetaklak
Ne hikayemiz meydan larousse kadar kalın
Ne aşkımız meydan muharebesinden kalma
zafer gazisi

‘İstiflenmiş yalanlarını yaktım
Gönlümün harmanında savrulmuş
külsün kül

Gözlerini sol yanımda bıraktım
Ellerimde kurumaya adanmış
gülsün gül…’

Dindiğimiz acıyız ne çare
Gelmeyi gitmekten unutmuş
Kırk atlıyız yahut harami
Bir adamlığımızı belleyememiş
usumuz..

Bulutlar iner başıma her akşam
Yoksulluğumla yamanmış aşkı soyunurum

Hayat yorgun bir hikaye sen öleli.
Yolcu yorgun senden gideli.

Divane olmak için mi
Yüce divana başkaldıran ezbersizlik
Virane olmak için mi
Sevdaya yonttuğumuz son’suz ilk

Mavi gök
Mavi deniz
Siyaha yatmak mı
Kendimize hapsimiz