Gitmek Zorundayım Şiiri - Ferda Çalışkan

Gitmek zorundayım...
Tutamadığım ellerinden,
İçinde kaybolduğum,
Ama beni göremeyen gözlerinden.
Gitmek zorundayım,
Arafta bırakan, bulanık cümlelerinden.
Gitmek zorundayım,
Yıllarca eşiğini gözyaşımla ıslattığım
Ama bana açılmayan yüreğinin kapısından..
Gitmek zorundayım,
Sen kokan her yerden...
Kaldığım her gün
belirsizlikler değirmeninde öğütülüp gidiyor hayallerim.
Ben şimdi değirmene değil,
hayallerime dargınım.
Beni görmeyen gözlerine değil,
Gözlerine pusulasız gelen sevda gemilerime dargınım...
Bana açılmayan yürek kapına değil,
O kapının anahtarını sevdâ zanneden yüreğime dargınım.
Ben şimdi bulanık kelimelerine değil,
Belki berraklaşır ümidiyle kelimelerine kattığım sâf şiirlerime dargınım...
Ve artık gitmek zorundayım,
dargınlık heybemi de omuzlayıp...
Susmak zorundayım
seni fısıldayan her heceyi.
Sormamalıyım,
Cevabı sen olan, aşk denilen bilmeceyi.
Duymamalıyım,
Seni anlatanları, sustur gözlerini...
Saklamamalıyım,
Ruhumun en ücrâ köşelerinde seni.
Ben şimdi seni sende bırakmalıyım,
Sen sanırım beni sevmedin,
Götürdüğüm her yere geldin sanmışım,
Oysa senin götürdüğün yere gitmişim hep.
Ben o yüreği evim sanmıştım
oysa misafirmişim hep...
Artık bırakmalıyım seni.
Tüm hislerimi bulutlara koyup,
ıslanmalıyım çaresizce...
Ve ben şimdi unutmayı hatırlayıp,
Unutmalıyım seni sessizce...