Gitmek Zamanı... Şiiri - Bahtiyar Arslan

ben yüreğimi kaybettim
karanlıkta değildi hani
ay ışığı vardı
deniz vardı
yakamoz vardı...

sordum, kim aldı diye
söylemediler
bende gittim
yüreksiz gittim…

arkadaşlarım yüreksiz dedi bana
ama bilselerdi
oysa bilselerdi
her gün seyrettikleri yakamozun, yüreğim olduğunu
ve her gece yakamozda yandığımı
ve düştüğümü bilselerdi, bu şehre
usulca, düşerlerdi sevdiklerinin omzuna….

artık bu şehre dönmek gerekliydi
yüreksiz dönmek gerekliydi
çünkü yakamoz çalmıştı yüreğimi
şimdi ışıl ışıl yanmaktaydı bu diyarı-şehre
dövmekteydi şehrin bütün sahillerini….

şimdi ne dersin
bu ateş böceği mevsiminde
yüreğimle dövülürken bu şehir
ayakların götürür mü senin buralardan
küser misin bu şehre…

hayır demeni istiyorum
ay ışığında, çırılçıplak yanmanı istiyorum...
ateşböceğinde yanarken yüreğim.