Gitmek Zamanı Şiiri - Fidan Bulut

Şimdi, gitme zamanı.
Yakın mumları
Mum olmaz sahi,bize yabancı.
Ama illede aydınlık olmalı.
Nur beklemiyorum tabii
Beklemeli güneş doğmalı.

Şimdi, gitme zamanı.
İlk sevgili gelmeli
Son kez görmeli.
Aldığım; benim olur sandığım
O hülyalı gözler geri verilmeli.

Şimdi, gitme zamanı.
Arkadaşları dolaşmalı bir bir
Tutmalı elleri tekrar kuvvetle.
Alınan gülücükler,yara bereler
Çocukluktan kalan izler
Hepsini yerine yerleştirmeli.

Şimdi, gitme zamanı.
Eşim can özüm!
Hala ürkek mahcubum,
Anladım; ona hala çocuğum
Bir cesaret elini tutup;
Helallik istemeli.

Şimdi, gitme zamanı.
Çocuklarımı götürün!
İşe gider gibi,
Yine onları kendi kendileriyle
Bırakmış hallerine,
Akşamın bir vakti dönecek gibi...
Yüreğim dayanmaz kanar şimdi
Götürün; onlar bilmemeli,
Bu annelerinin son ihaneti.

Şimdi, gitme zamanı.
Kardeşlerimin hepsi bir yerlerde şimdi,
Bozmayın düzenlerini.
Oldum olası yangın yeri yüreğimizde kardeşlik!
Sürsün yine cız ederek acısı.

Şimdi, gitme zamanı.
Dostum; can dostum,aşk dostum
Tut elimi,
Bir sen bilirsin beni.
Dostluğuna yüklemişim bu ağır eziyeti
Dostluğuna acı bedel
Bir sen gör ömre ihanet gidişimi...