Gitmek zamanı Şiiri - Dağlar Özügüç

Sen kasabaya ilk geldiğinde
herkes seni pek sevdi
Gören sana gülümserdi
Salkım söğüt sanki dans eder
Rüzgar yumuşak eserdi
Gözlerin denizi andırır
Dudakların gül damlasına benzerdi

Sen gittin amma gülüşün kaldı bende
Okyanus gözlerinin buğusuyla
Saçının birkaç teli kaldı yastığımda
İçtiğin son kadehte buldum
Güzel dudaklarının izini
Tadı da hala saklı durur bende

Ne güzeldi seninle geçen o akşam
Deniz kokusu sarmıştı her tarafı
Ağlar çekiliyordu dalyanlarda
Balıkçıların sesleri kaplamıştı etrafı
Şarap içip balıkçılarla seheri beklemiştik
Sonunda geceyi sehere teslim edip
Şişedeki şarabı da kafaya dikip gitmiştik

Hep hatırlamak istemişimdir
Seni öptüğüm o son anı
Nasıl unuturum o üzgün limanı
Yorgun dalgalarla bile vedalaştık
Heyhat her şey için çok geç
Ne yazık ki şimdi artık
Yalnızca özlemek zamanı

Seninle kuytularda buluşurduk
Her yer sessiz ve karanlık
Ellerin ellerimde güzel günleri düşlerdik
Hatırlayınca gözlerim yaşarır
Unutamam rıhtımda el sallarken
Buruk ve hülyalı bakmanı
Artık beklemeye ne hacet
Şimdi gitmek zamanı

Sonra ne oldu neden yapraklar sarardı
Her şey birden kızardı
Hiçbir şeyin tadı tuzu kalmadı
Kırlangıçlar bile terk etti bizi
Hazana kurban ettik her şeyimizi
Şu an artık ağlamak zamanı

Derlerdi de inanmazdım
Ama doğruymuş söylenenler
her sevdanın bir sonu vardır
Sevmekte bir gün yorulur
Bu aşk hikayesinin sonu
Bu artık gitmek değil
Ölmek zamanı