Gitmek Ve Kalmak Arasında Derin Bir Soluk

Ruhuna dokunduğu an gözlerin
Çatlamış topraklara bir damla su aktı
Unutmuş susamışlığını karanlık gecelerde
Ateşle oynamaktan kül olmuş her bir yeri
Rüzgarın uçurduğu yanık kağıt parçası
Ayaklarının önünde soluklanırken
Kimbilir ne geçti aklından dermansız
Gitmek ve kalmak arasında derin bir soluk aldı
Arkada seyelana kapılmış anıları
Önünde yaşanmışlık sandığı yazgısı
Cebindeki beyaz mendili hatırladı birden
Üzerinde bir damla kan...
Ruhunun kanı mıydı bu
Yoksa o hiç doğmamış bebeğin çığlıklarıyla dans eden karmaşanın mı.
Kapalı kapılar ardında
Gözünden dahi sakındığı aynadan kutusun sen
Ne içine girebildiği
Ne de ışında kalabildiği...
İsimlendirirken kendini unuttuğusun aslında
Belki de ta kendisiydin de
Bileklerindeki izler gibi seni da inkar ediyordu