"Dinle kalbim!
Bekleyen beklediğine pişman olurken; giden dönmeyecek olmanın utancını yaşar. Günler, aylar geçer aradan. Lakin hızlı akıyormuş gibi gelir insana zaman. Oysa giden için hızlı, kalan için yavaş akıyordur zaman. Geçen bunca zamandan sonra ne bekleyen muradına erer ne de giden dönüp bakar arkasına. Ne pişmanlığı azalır bekleyenin ne de kalanın utancı artar. Utançla geçen bir yolculuğun ve pişmanlıkla dolup taşan bir bekleyişin sonunda azalan sadece umutlardır.
Unutma kalbim!
Kalanın pişmanlığı, gidenin utancı kadardır."
Burhan Çay
Kayıt Tarihi : 30.6.2024 16:50:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!