Gitmek ve Dönüşmek.
Bırakın beni gideyim,
Sonbahar ayazında,
toprağa işlemiş buzları kırarak.
O renk cümbüşünde,
Dengbej türkülerinde ki aşkları yaşıyarak.
Ve ağız dolusu haykırarak bakir toprağıma.
Kahin olmak zozanlarında,
Ulu meşelerin gölgelerinde
Çoban azığının doyumsuz tadında demlenerek.
Bütün otların kökleirini kanıksayarak.
Adlarında sevdalara dalarak yaşamak.
Ey taşlarında dara durduğum ulu şehid
Kurbanlar verildi oluk akan kan içinde
Umutlarımız dağların doruklarına
Arşu alaya ağıtlarla salındı,
İlahilerle ağladık eteklerindeki taşlara.
Yayında menziline fırlatılan bir ok gibi
Özüme dönüşmek ve insanileşmek seninle.
Hasan Kişin
20-12-2005
Kayıt Tarihi : 4.8.2006 23:59:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!