Gitmek Varken Kalınmaz Şiiri - Hakan Kar ...

Adresi kaybolmuş
Solgun bir kimlikle
Dolaşıyorum en acılı şiirlerde
Adım siliniyor her yerden
Kelimelere hapsoluyorum
Paylaşılmadan tükeniyor
Yalnızlığın koyu karanlığında
Elimde bir fotoğrafla yitiyorum
Hıdrellez akşamlarından birindeyim
Ölmüşüm vakitte geç
Cesedim törenlerle yakılıyor
Ateşimin üstünden atlıyor
Kahkahalarla gülüyor insanlar
Adım siliniyor

Bizim künyemiz
Acının kalemiyle yazılmış
Sevdalanmaksa yasak bize
Hükmümüz müebbet yalnızlık
Gözyaşlarımızla sulamış
Can vermişiz ırmaklara
Sevdamızı bir ömür sürmüşüz
Ondandır düşüklüğü omuzlarımızın
Sen suskun durma sakın,
Gitmek varken kalınmaz

Biliyorum gideceksin
Kal desem neye yarar
Kalmayacaksın anlıyorum
Bende Aragon sabrıyla
Sarmalayacağım özlemini
Elsa’nın bile gözleri buğulanacak

Ama gelince uyanma zamanı
Uzun kış uykularından
Bilenecek bahara güneş
Çocuklar türküye duracak
Çaylar höpürdetilecek
Seyrederken uzaktaki
Kül rengi tepeleri
Geçmişe bakılacak

Hüzün yakışmıyor sana
Sende susarsan böyle
Sular toptan akmaz olur
Gölgeler düşer gözlerine
Gözlerin sayrılığımın
En mahzun ilacı
Ah ciğerparem biliyorum
Gitmek varken kalınmaz
Azalırsa sevgiler çoğalmadan
Kavuşulmayan yolların
Çağrısı çeker insanı
Geride kalanlaraysa
Acılar kalır büyütülecek

Bir zaman sonra
O aşina olduğumuz isimler
Tırmalar olur kulakları
Yüreklerimiz burkulur
Sen suskun durma sakın
Sensizliğin bulutlarıdır
İçimde yağmur üstüne
Yağmurlar yağdıran

Acının resmini çizmiş
Picasso Guernica’da
Mutluluğun resmiyse
Çizilmeyi bekliyor hala
Yanıyor üzgün ressamlar
Yanıyorlar Kerem gibi

Ve artık yapılmazken savaşlar
Kuşkuyla bakılsa da düşmana
İçimizde bastırılmış fırtınalar
Çatışmalar anlamsız kavgalar
Başımız yana düşmüş biraz
Kendimizle savaşır olmuşuz
Gitmek varken kalınmaz

Haydi sende kapat kapılarını
Bundan böyle vurmasın
Gül kokun yüzüme
Bir arkadaş türküsüyle
Sağılsın canhıraş şiirler
Sevdalar damıtılsın
En ıssız köşelerinden
Telefon tellerinin

Şimdilik zoraki dostluklarla
Kandırıyoruz kendimizi
Oysa çoktan demir alınmış
Birlikte yanaştığımız limanlardan
Masal olmuş tüm çocuklara
Sararmış sayfalarıyla gerçek
Bir zaman paylaşılan
Ortak bir geçmişin uğruna
Sürdürülmekte şimdi selamlar

Ve başlayınca güz sağanakları
Gelip çatmıştır mevsimi ayrılığın
Herkes gidecektir kendi yoluna
Unutmanın resmi çizilecek
Küllenecek kanayan tarihler
Cellat yalnızlıklar usulca
Yoklayarak alınlarımızdan
Sara nöbeti gibi gelecek
Bir bıçağı saplayacak derinlere
Yüreklerimiz kavrulacak
Kanımız dökülecek orta yere
Ama biliyorum yine de
Gitmek varken kalınmaz

18.12.1992