gitmek İstanbul’dan
belki de hiç zor olmayacaktı
kalmasaydı kalbimin yarısı geride
ruhumu hapsetmişim bir vefasızın kalbine
inansaydı bir kere aşkıma
ne zamanın farklılığı, ne mekanın uzaklığı
acı vermeyecekti hiçbir ayrılık
oysa gidiyorum ben
dönülmez akşamın ufkunda kaybolduğumda
o güneş belki bir daha hiç doğmayacak
zira gidenler geride sevenleri yoksa dönmezler
ben aşkın ruhunu arıyorum, derdin ya Rüveyda
derdin ya, insanlar gitseler de aşk bende kalır
zincirlerim yok, kimseyi durduramam
ki sevgi bağlamamışsa kalpleri
hiçbir pranganın önemi yok, derdin ya Rüveyda
zaman su gibi akacak Rüveyda
ve bu gün son defa bakacaksın gözlerime
işte bu bir el-veda
ah Rüveyda
karanlık çöktüğünde doğarsın, derdin
derdin ki, gündüz de gitmesen ya
güneşim olsan ya daima
ah Rüveyda gitmeliyim, kusura bakma
aşk sende kalsın, ne işe yarayacaksa! ..
Kayıt Tarihi : 31.10.2008 21:43:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!