Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Gitmek. O kaos duygusu, aklın
Sarsıntılarla yorgun düşüşü
Bilincin kamaşması belki de.
Rehin bırakılacak bir şey yok
Unuttuklarından başka.
Gitmek. Bir büyü gibi saran
Ağrılar yumağı, kışkırtılmış
Düşlerdir ki sen şimdi
Esirgeme kendini kalbim
Kederin o derin yalnızlığından
Kayıt Tarihi : 2.2.2001 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çiçekler titrer
Öksüzlüğe
Ve
Yetimliğe
Sessizliğe
Ve
Kimsesizliğe
Ve
Sessizlik bazen
V e f a s ı z l ı k t ı r…
Kendisini Kaf dağının üstünde görüp, sair insanları dağın dibindeki toz zerreleri gibi görenler, Kendilerini yücelere layık zanneden cücelerdir!
TÜM YORUMLAR (11)