Anlamadığım bir ruh haliyle direngen oluyorum,
her sabah arka yollardan sıvışmayı düşünürken.
Hafif bir esinti de,bir serçenin pır pır yüreği gibi,
teslim oluyorum hüzün çökünce.
Dostların yüzleri buğulandırıyor gözlerimi,
Gözleri ile arka arkaya sorular soruyorlar;
Bizi arkamızdan kim vurdu diye...
Cevap veremiyorum,
suçluymuş gibi kaçıyorum,
arkama bakmadan...
Fırsat mı? Karakter mi?
Karlı,fırtınalı bu hayata direniyorum,
blinçle mi? Aşkla mı?
bilemiyorum.
Çare arıyorum,yağmurun ıslattığı zihnim de.
Değerlerime sığınıyorum.
Yavru bir ceylanın,ağaç kavuğuna sığındı gibi...
Ağaçlar gölgelerini çekiyor üstümden,
Rüzgar hayallerimi dağıtıyor,
cılız yapraklar düşüyor önüme,
kediler sokuluyor yanıma,
buğulu gözlerle bakıyorlar,
birden hüzün işliyor,
hüzün soluyor koca şehir.
Ve bir dönemeç,ve bir karar anı.
Gitmek mi zor! Kalmak mı?
Bilemiyorum...
Kayıt Tarihi : 17.5.2010 23:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!