Gitmek Mi Zor, Kalmak Mı

Yağmur yağıyor yüreğimin boşluğundan
Ömrümün çöl olmuş toprağına.
Her damlası düş kırıklığımı sularken
Umutlarım sel olup dökülüyor denizlere
Tüm çığlıklarımı toplasam bir araya
Duyulur mu ki yalnızlıklar rıhtımında

Evet, gitmeli insan buralardan
Gece sohbetlerinde hüznün geçtiği
Akşam yemeklerinde vazgeçişlerin olduğu
Bu şehirden sonbahar gibi dağınık
Kar taneleri gibi sessizce gitmeli

Kalırsam bu şehirde
Karanlık sokaklarında gençliğim heba olacak
Dünyanın en büyük hüznü düşecek yeryüzüne
Umut dolu bakışlarım, gülen gözlerim
Ustaca çekilen bir sigaranın dumanında kaybolacak

Kalırsam bu şehirde
Yaşadığımı acıların
İstediğim mutlulukların esiri olacağım.
Efkâr, yağmur olup yağacak üzerime
Her sokak lambasının altına gölgemi bırakacağım
Şehrin meydanında ki özgür iken
Çıkmaz sokaklarında hapsolacağım

Bu şehir, ben olmasam da yaşlanacak
Sokaklarında sevgililer dolaşacak
Belki güneş açacak
Belki de her gecesinde yıldızlar parlayacak