Gitmek İsterim Şiiri - Ayhan Kocabay

Bedenim içinde ruhum firarda
Sıyrılsın gözümden açılsın perde
Boyanıp çileye kedere derde
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Bilmiyorum nasıl geçti bir ömür
Başımız üstüne Hakk’ındır emir
Yüreğim kararıp olmadan kömür
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Bırakıp geride derdim kederim
Yaşarım ne ise elbet kaderim
En çok sevdiğime gülüp giderim
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Bir aciz kulunum senin Allah’ım
Bir sürü insanda birikti ahım
Belki bu son gecem belki sabahım
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Yığınla insandan yedim hep darbe
Şu nefsimle girdim zorlu bir harbe
Yapıp güzel amel sırtıma urba
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Huzura çıkacak yok zerre yüzüm
Allah adı olsun son çıkan sözüm
Senden ayrı isem yetim öksüzüm
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Kirlenmeden fazla dolmadan günah
Almadan mazlumdan garipten bir ah
Yanlışa düşerek demeden eyvah
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim

Temizlenip dünya kir ve pasından
Yaratanın mecnun olup aşkından
Gözlerimin tövbe döküp yaşından
Rahman’i Rahim’e gitmek isterim