Gitmek İster İnsan Şiiri - Yunus Kılıçlı

Ne var ki hayat,
Işığın gölgesinde, yaşanmamışlıkların hikayesini anlatan bir peri masalı değildir,
Her gülen yüzün, parlayan gözleri yoktur,
Susayan güllerin çaresizliklerinde, kan kırmızı renkleri solar düşüncelerin,
Ve bazen, ağlamak ister insan,
Gerekliliğini hissettiğinde,
Hüznün baharlarını yaşamak ister.
Matemini, mehtabın terli yüzünde bulmuştur aşk, koşarken,
Süslenmiş kelimelerle gelir, oturur yanı başına keder, anlayamaz fani olan,
Yoktur çaresi, nasırlı avuçlarda biriken mutluluğu armağan etmenin, güz yaprağına,
Bir duraktan, bir durağa, yürümek ister bazen insan,
Sıcaklığını hissettiğinde, yaz mevsiminin,
Üşümek ister.
Toprağın kokusuna karışır, her yağmurdan sonra dem,
Koyu kıvamlı rüzgarların, hayranlık uyandıran dokunuşlarında saklanır, yakamozlar,
Ve her günün, parlayan ışıkları yoktur devamında gecenin,
Derlenmiş roman gibi, parça parçadır hayat,
Yağmak ister bazen insan,
Vücut ısısı düştüğünde, en güzel nağmelerin,
Gitmek ister…

Şubat 2010