Gitmek İster İnsan Bazen

Gitmek ister insan bazen.
Belki bir martı kanadı üstünde,
Ya da düşen bir yaprağa tutunup.
Kendinden gitmek ister belli ki.
Sevdiğine gitmek, ona ulaşmaktır hedefi....
Bir rüzgara bırakır kendini.
Fırtınalara karışır bazen,
Anlamsız bir hortumda bulur kendini.
Ve bırakır olabildiğince benliğini.
Korkutamaz onu kasırgalar çünkü;
Emindir varacağı harika bir liman olduğuna.
Sebepsiz gider bazen de insan.
Boğulmuştur aldığı nefesten bile.
Tat veriyordur artık hayat.
Eskisi gibi değildir hiç birşey...
Geçer dümenin başına ve değiştirir rotayı.
Uçsuz bucaksız bilinmez deryalara.
Sil baştan yaşar yeniden cesurca.
Umudu fener olur yoluna.
Bilir ki hayat cesurları sever sadece...