Sabah uyanışlarımdın benim
Geceleri önemsemezdim
Sen varsan karanlıklar
Korkutamazdı beni…
Gecelere yıldızlara karanlığa
Meydan okurdum
Sonra sen gittin.
Geceler üstüme yorgan oldu
Geceler tek sırdaşım oldu.
Sofrada ekmeğimdin benim.
Bir akşam yemeğinde
Üstüme dökülen tarhanaydın.
Sıcaklığını öyle hissederdim ki
Sen gidince buz tuttu her yanım
Sensiz masamda tek başınayım.
Pencere önünde menekşemdin benim
Hercai çıkışların olurdu bazen
Bazen ne yapacağını kestiremezdim.
Bir sabah çekip gideceğini de
Bu yüzden bilemedim.
Gitme diyemeden solan menekşeler gibi
Ben de alıştım bu hercai gidişlerine…
Ve dönmeyişlerine…
Kapı arkası ağlamalarım var benim
Gidişlerinden sonraya solan bedenim
Pencere önünde güneşsiz menekşelerim
Soğuk tarhanam
Ve Masada tek başına kalışlarım var benim .
Sen gittin…
Sen bana gitmek için gelmiştin…
Murat Gezici
Kayıt Tarihi : 28.11.2023 18:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Murat Gezici](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/11/28/gitmek-icin-geldin-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!