Gitmek için doğanlar Şiiri - Tamer Arabacı

Ve zaman; en gereksiz hiçliğinde
En olmaz haliyle aşkı doğuruyor yüreğimin ortasına.
Umut düşmanı talihim güneşin ardına sinmiş.
Duygularıma koyduğum ne kadar yasak varsa delinmiş.
Ha düştük ha düşeceğiz gerçeğin gözünde.
Burnumda kokusu hüznün daha açılan ilk sayfasında,
Okumaya korktuğum tüm geçmiş meğer bugünler içinmiş.

Düşünmek sevgiliyi gecelerin nezdinde,
Mutluluk arayışında ödenecek bedeller silsilesiymiş.
Hiç alamadığım yolun bitmeyecek gerisiymiş.
Beklemek doğacak güneşi kaderin vekaletinde,
Meğer sevmek dediğin ne varsa onun içinmiş.

Ne varsa olmaz dediğim, olduğunu gördüm.
Gidilmez denen ne kadar yol varsa, yürüdüm.
İçimde yangının, sevdanın ıssızlığında öldürüldüm.
Sonunu bildiğim masalı,özlemle büyüttüm.
Lakin fıtratında gitmeler olanlara çare yok.
Onunla terk-i diyar eyledi yetim gülüşüm.

İşte zaman bunca hiçliğiyle,
Ve tüm gizemiyle doğuruyor gözlerini yalnızlığıma.
Bahar gönlümde yeryüzü alabildiğine çiçeklenmiş.
Nefsim emanetinde onun varlığıyla hayat değerlenmiş.
Ha değdik ha değeceğiz diye mutluluğun düşlerine
Garip bir sessizlik çöktü baksam hangi yana.
Yaşamaya kıyamadığım tüm korkular meğer benim içinmiş.

Ama terk etmek üzere doğanlara çare yok.
Kaderine düşen gitmekti ve ben bir kez daha öldüm.
Bir sonraki dirilişe kadar kendi toprağıma gömüldüm.