Gitmek gerekir bazen Şiiri - Sefa Çelik

GİTMEK GEREKİR BAZEN!

Gitmek gerekir bazen!
Yaşamın kıyısından geçerek.
ölümü alnına düşürerek
nihayetini adın gibi bilerek.
kendinden emin adımlarla.
ve olacaklara göğüs gererek.
Bir gönülden bir gönülsüzlüğe.

En olmaz dediğin olmuştur artık.
zaman hain bir hançer gibi.
Saplanmıştır yüreklere.
yalnızlık ağır vebaldir oysa.
Kurşun kadar ağır yara açar bu gidiş.
Yeşermez artık bu agaç bu dallar.
Gitmek gerekir bazen.
bir gönülden bir kimsesizliğe.

Yalnızsın artık bulutlar oluşsada.
yağmur yağmak istemez üzerine.
öyle ya hasbahçe de
onca güzellikler varken
bülbül güle vurulmuştur.
Bile bile intihar ve yok oluş.
Yoksa gitmekmiydi tek kurtuluş.
bazen gitmek gerekir.
bir gönülden bir çaresizliğe

Gidenin hep kaybeden olduğunu sanırdım.
oysa aşk tan öte bir savaştı bu.
başı belli sonu belirsiz.
Ne kazananı belli ne kaybedeni.
Her yer enkaz her yer suç mahalli.
kanunsuz kuralsız şehirler talan edilir savaşta ve şiirler ask ta.

sonra büyük bir sessizlik.
geceler boyu düşler yargılanır.
hayaller idam sehpasında.
umutlar dar ağacında giderayak
son kez gülümser yüzüne.
pişman değilim yaşadıklarımdan
dercesine.
bazen gitmek gerekir.
Bir gönülden bir tukenmişliğe.

Ayrılıklar mezarlıklara benzer.
ilk başta toprak çok taze kokar.
ziyaret sayısı epey fazla
Zaman unutmayıda öğretir.
yaşarken ölmeyi de öldürmeyide
yürektekini.
ne anlatabilirsin derdini
nede anlamak istersin içindekini.

Gidişler hep olacaktır
yasadigin sürece sen giderken
Bir yerlerden.
birileri senden.
çoktan gitmiş olacaktır.
o yüzden bazen gitmek gerekir.
Bir gönülden bir ölümsüzlüğe.

Sefa ÇELİK