Susmuşsa şehrin işlek sokakları ve artık öyle romantik gelmiyorsa sonbaharın yolculukları,
Gitmek gerekir bir şehirden sessizce.
Konmuşsa çilemez bir bülbül kiremite ve mahrumsak güzel birkaç senfoniden bir gece
Gitmek gerekir bir şehirden gizlice.
Ağlamıyorsa gönlümüzün derininde bir çocuk, basmıyorsa çığlığı ağır işkencelere ve bizsek artık kemeri tutan beden ellerinde,
Gitmek gerekir bir şehirden adice.
Çünkü bir şehir taşıyamaz yorgunluğu topraklarının üstünde. Bir şehir göz yumamaz biz gibi, bunca çileli işkencelere. Bir şehir çünkü, aman veremez içindeki çocuğun katiline bu kadar yakından ve hissizce.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta