Gitmek gerek Şiiri - Kemal Şanver

Gitmek gerekiyor hiç bir şeyi düşünmeden
Kaçıp uzaklaşmak gerek herkezden. Her şeyden
Bir çınar ağacının gölgesinde yalnızlığa serenat yapmak lazım
Düsede üstüne kar boran
Gitmek gerekir..

Sessizliğe gömeceksin kendini.
Bir iğde ağacının altında yağmur taneciklerini izleyeceksin.
Sahili diz boyu gezeceksin. Ve gördüğün aşka imrenip hıçkıra. Hıçkıra ağlayacaksın.
Kimi sevdim diyeceksin. Niye sevdim bu kadar diyeceksin.
Ama hiçbir zaman kendin bile bilmeyeceksin sendeki kanayan yarayı.

Evinin odası boğacak seni.
Dar gelecek kapısı penceresi kaçmak isteyeceksin.
Kimsenin olmadığı. Bilmediği bir şehre gideceksin.
Dönüp arkana geri gelmeyeceksin.
İşte orda ya yaşayacak yâda öleceksin.

Bir fidan dikeceksin içinde umut tohumcukları olan.
Her gün sulayacaksın umutların tükenmesin diye.
Daha çok seveceksin.
Sen çok sevdikçe o fidan büyümeyecektir.
Anlayacaksın. Çok sevmek gitmenin başlangıcıdır.

Bir çocuk seveceksin içinde sadece sevgi olan
Kıskanacaksın elindeki elma şekerinden
Sen onu çok sevdikçe o senden daha çok uzaklaşacak.
Ve sonra yalnız kalacaksın
Bir tabutun içinde
Hiç bir şeyi anlamadan bilmeden
Ölüp gideceksin..

Bir umudu yaşatıp hep satır aralarında belki bir gün gelip boşlukları doldurur diye bekledim.. Gelmedin. Yüreğimin yangın yerini hiç görmedin. Hep ama hep sendeki kanayan yaraların hesabını sordun. Şimdi nerdesin ne yapıyorsun bilmiyorum ama ben şimdi senden sonra arda kalan filizlenmemiş sevgimizin son çığlıklarını atıyorum. Hoşçakal gözlerinde sevdasını yaşadığım yar. Bu aşkı göçebe kuşlara verdim..

KEMAL ŞANVER