gitmek budur
yani seni görmeyecesine sevmek.
az zaman, kambur kalan arkadaşım
kalbuz zaman, sensiz kalan ben.
denize düşmeye ramak kalmışken
tutunduğum toprağa saplı dal.
orada nasıl büyümüş şaşırıyor insan.
arkadaşım öksürüyor, hep şu sigaradan
ve bir de denize dökülen dertten
küllerden yer yok düşecek.
Alper Eğrikar
Kayıt Tarihi : 2.5.2024 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!