Gitmek Şiiri - Abdülkadir Karaca

-Bir gidişin önsöz'ü-

Gitmek düşüyor bana
Velveleleri arkamda bırakarak gitmek
Dans ederek,gülerek gitmek
Yapamayacağımı bilerek gitmek
Heybemdeki tüm umudu yere çarparak
Seni içimden atarak gitmek
Başaramayarak gitmek
Senden uzaklaşarak sana gitmek
Beni sırtımdan vuran her acıya tutunarak gitmek
Gitmek düşüyor bana
Çalkalanarak,ağlayarak
Unutmaya çalışarak,yarsız kalarak
Sensiz olarak,kalbe kelepçe vurarak
Ayaklarıma prangaları takıp
Sana bakarak
Resmini koynuma alarak
Baharı anarak
Gitmek düşüyor bana
Yüreğim kan ağlayarak
Yeşil gözlerini özleyerek
Yaşamakmış hayat
Seni her hatırladığımda
Gözlerimi kapatarak
Gözyaşlarımın akmamasını sağlamak
Ve sarı saçlarını düşünerek ağlamak
Acı çekmek,haykırmak,fakat
Gitmek düşüyor bana
Anlasana
Gözyaşlarıma bedel bir tutam saçınla
Kaçmak,kaybolmak
Gitmek düşüyor bana
Ayrılmak,unutmak
Ve her köşe başında başaramayacağımı anlamak
Ağlamak
Ağlamak düşüyor bana
Son bir kez bakmak yeşil gözlerine
Al beni hayatına diyerek yalvarmak
Kabul edersen senin olmak
Reddedersen sensiz ölmek
Ama her halukarda gitmek
Yerlerde sürünen gururumu toplayarak
Sana bir sarı çiçek bırakarak
Gözlerinde sorgulanarak
Sonunda haklı çıkarak
Ama yinede affolunmayarak
Bahanelere sığınmadan
Anılarımdan,itiraflarımdan ve sensizliğimden utanmadan
Ağlamadan gitmek
Senin sokağından uzaklaşarak gitmek
Affet meleğim
Her döndüğüm köşede sokağına çıkarak
Huri yüzüne bakarak
Rüzgarlara aldanarak,yağmurlardan korkarak
Saçma sapan vehimlere kapılarak
Her aşk okuna yakalanarak
Kendimden bir şeyler kopararak
Konuşmayarak,susarak,kendimi aşarak
Övmeyerek yaptıklarımı,anlatmayarak
Senin sandığın gibi havalanmayarak
Ayaklarına kapanarak
Sev artık bittim diye yalvararak
Ömrümü kalbine bırakarak
Gitmek düşüyor bana
Yaşamımı ilmek ilmek sıkarak,boğarak
Kar saymayarak bakışlarını
Son bir kez olsun saçlarını
Okşayarak
Hala söylemediğim bir şeyler olduğunu hatırlayarak
Geri dönmekten korkarak
Öylesine yaşayarak
Umutsuzluğu alarak dost niyetine
Gitmek düşüyor bana
Ben bittim diyerek özlemlerime
Ben geldim diyerek gözlerine
Yaşadığımı sanarak
Evet evet hayal kurarak
Her vurgunda kendi rolümü oynayarak
Aşkı yalanlayarak,mazimi tokatlayarak
Başımı yerden yere vurarak
Gitmek düşüyor bana
Başaramayacağımı bilerek

Sana düşense
Gitme demek,gel demek
Affetmek gözlerinle
Çünkü ben kimsesizim
Kayboldum gözlerinde
Kalbinde banada yer vermek
Beni yaşatmak,Hep gülmek
Ağlamamak
Sıcak,soğuk,umut,ufuk kavramlara takılmamak
Acımak be meleğim acımak bana
Gideceğim yerlerde güneş yok biliyormusun
İlk sarıyı ben götüreceğim onlara
Saçlarından çalarak
Gözlerimi kısarak ve seni kuşatarak
İlk baharı ben götüreceğim onlara
Sana düşen gittiğimi bilmek
Ağlamamak,peşimden gelmek kuşkulanarak
Yada beklemek son yaprağına kadar ömrün
O kadar vefalımısın
Yoksa unutarak mı bakarsın bana
Bir gün döneceğim ama
Gitmek düşüyor bana
Her şiirimde seni anarak
Şarkılarımda bularak
En sevilen beklenensin sen
Saçlarını tarayarak bekleyen beni
Özleyerek güzelliğini
Gitmek düşüyor bana

Çağır artık al kollarına
Her salada vurgulanarak
Her ölünün arkasından sıralanarak
Yargılanarak aşk mahkemelerinde
Dolayarak acıları üzerime
Çepeçevre sarmışken aşkın beni
Sana düşen bırakmamak ellerimi
Ama ne olursa olsun
Mevsimlerden bahar
Aylardan mart
Günlerden cuma
Vakitlerden akşam olsun
Gitmeden önce son bir kere
Arayacağım seni
Heyecanlanmayarak kapatacağım ahizeyi
Senden sonra ömürboyu
Nasıl sevdiğimi anla artık bebeğim
Zindan olsun,Sürgün olsun
Ölüm olsun
Yinede gitmek düşüyor bana
Gitmek.............gitmek
Düşmek yollara
(15,03,2004)