Gitmek. Şiiri - Erkan Nasay

Gitmek...

Gölgene dahi görünmeden,
hiç iz bırakmadan.
Acılarını sakladığın ambarlardan geçip toparlanarak
Belki de dinmeyen yağmurları dindirerek ruhunda
İçindeki hırçın çocuğu ödüllendirmek gibidir, gitmek.

Gitmek, kırgınlıklarının sessiz çığlığı
Ardındaki tüm izlerin silinişi.
Gidebilmek aslında, bir terk ediş,
bir mesafe, bir vedasız ayrılık.
Duygularının sevdiğine sert direnişi
ve kişiliğinin sana geri dönüşü.

Tüm yollarının kapandığı,
Işıklarının söndüğü,
Umutların bittiği anın arkasıdır gitmek
Sevgini bir fener gibi söndürüp
Fener alayı edasında geçmektir
Fütursuzca sevdiğinin gözlerinden

Gitmek, en büyük erdemdir,
eğer gururun incindiyse.
Kısacası gidebilmek,
düşüncelerinin duygularına
galip gelişi
Ve sana dahi direnişi.
Ama aynı zamanda da
onurlu yürek işi...

Gidebilmek aslında, artık gücün kendinde olduğunu bilmek
ve
“Bak, sensiz de oluyormuş” diyebilmektir.

02.09.2018, Balıklıova
01.33 E. Nasay