Gitmek Şiiri - Özgür Özge

Zamanın durduğu bir dünyada
Gitmek için zamanımı bekliyorum
Belki tedirgin bir kanat vuruşu
Kelimelere bulanmamış bir soluk ya da
Haber verecek vaktimin geldiğini (çattığını)
Tanrının bağışlamadığı/vermediği bir dilde
Anlatılabiliyorsa eğer sadece
Sevgili, efendi, tanrı ve anneye
Nasıl söyleyebileceğiz, gidiyorum diye!?

Akmıyorsa süre, rüzgar sürüklesin beni
Tohumsuz açabileceğim topraklara
Ama mevsimsiz olmalı uzaklaşma
Ve herkes sever bilgeliği
Ayrılmaksa eğer tek bilgi

Sert ekmekler bırakıp önüne
“Hadi, doyur kendini”, demesinler cenine
Yeter ki geçmiş yasaklansın
Uyku atılsın toplumun bünyesinden

Kana susamasın bayraklar yeter ki
Sonunda kurulur o düşsel/imkansız ülke

Çığlık ile fısıltı arasında bir ses
Doldurur o vakit her konuşmayı
Ve herkesten önce aşıklar keşfedecektir
Gitmek denen o mucizevi dermanı
Zamansa tekrar başlayacak akmaya
Ayrılıkların olmadığı bir dünyada
Süre nedir? Bir aygıttır, ve çalışamaz
Gitmenin hiçbir yasasıyla!..