Gitmek Şiiri - Hikmet Taşbilek

Giderken uzaklara, 
Kal demesini bilmez misin?
Kalmalıyım yanında, 
Acılar, acıtanlar, etrafını sarmasın.
Ama durma git diyorsun...
Anladım, hiç sevmemişsin,
Nasıl bu kadar rahat git diyebiliyorsun?
Sabahlara kadar yağan Nisan yağmurları,
Sanki benimle yarışır gecelerde, 
Seni düşlerim, seni isterim...
Gitmek böyle bir şeydir, gülüm.
Gözlerin kal desin bu defa,
Sen kahkahalara yelken aç hırçın sularda,
Bırak ben boğuşurum dalgalarla,
Mutlu ol yeter ki, boş ver gerisine aldırma!
Gidiyorum diyorum,
Git diyorsun hiç düşünmeden, 
Sızlamaz mı yüreğin inceden.
Bu katılık neden?
Oysa tenin, kadife kumaştan almış yumuşaklığını.
Yüzün, kıskandırıyor kardelenleri.
Bir kez olsun kal de, ne olur?
Gül sen, güneşin ben olayım,
Dizlerim yastığın olsun,
Gözlerimiz hiç ayrılmasın, 
Her anımız umutlarla yeşersin. 
Ama git diyorsun, git... 
Gitmeyeceğim, kalacağım inadına, 
Sensizliğin boşluğunda, gözlerinin yangınında...