ben hiç yolculuğu sevmedim ve yolcu edilmeyi,otobüs camları hep ellerime kafes gözlerime gardiyandı aslında,hem sarılıp hem el sallamak benim için çelişkiydi kokusu burnundayken geride bıraktığının,dönerken virajı tamda ve kaybolmak üzereyken son bir çabaydı sevmek benim için,uzakta belli belirsiz bi insan ve gittikçe küçülen bir umuda el sallamak,aslında hiç yapılamayanı yapabilmek,geri dönüp son bir kez bakabilmek,hiç unutamayacığım bir fotoğrafkaresinden ibaret gidişin,hala aklımın duvarında asılı..
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta