ben hiç yolculuğu sevmedim ve yolcu edilmeyi,otobüs camları hep ellerime kafes gözlerime gardiyandı aslında,hem sarılıp hem el sallamak benim için çelişkiydi kokusu burnundayken geride bıraktığının,dönerken virajı tamda ve kaybolmak üzereyken son bir çabaydı sevmek benim için,uzakta belli belirsiz bi insan ve gittikçe küçülen bir umuda el sallamak,aslında hiç yapılamayanı yapabilmek,geri dönüp son bir kez bakabilmek,hiç unutamayacığım bir fotoğrafkaresinden ibaret gidişin,hala aklımın duvarında asılı..
Ediz YelenKayıt Tarihi : 17.6.2011 01:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!