Gitmeden Şiiri - Ersin Altun

Dünya denen bu alemde, misafir bu beden
Birgün ışıklar sönecek, gideceksin veda etmeden.
Bir soluk nefes değilmi bizi yaşatan
Kış gelir kapına dayanır, baharı görmeden.

Dünya bir bahçe insan ise bağban
Bu bahçede yeşerir tüm umutlar
Yaprak açar, filizlenir dört koldan
Aç kollarını umuda sıra sana gelmeden.

Hayat bu yorar, yıkar adamı
Vakti geldi mi dinlemez mevki, makamı
Yol uzun, hayat kısa
Haykır sevdiklerine nefesin tükenmeden.

Sev, sevil ama üzme
Kalp kırıp kimseye küsme
Aç ellerini semaya
Af dile bir çiçek gibi solup gitmeden.