Çoğul yalnızlıklarımızın başlangıç tarihiydi
Annelerimizin kordon bağının kopuşu
Ellerimiz herkesten daha küçük
Gözlerimiz ışığı almaya biraz daha nazlı
Saçlarımız kollarımızı bağlayacak kadar uzundu
Yaşamak uğruna sevgi taşırdık kalbimize gülücüklerimizle
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta