Hanımeli kokusu karışır sabahlara.
Günler sevgilere karışır.
Sözler dökülür anılardan dudaklara.
Gözler sevgiliyle barışır.
Birlikte yanarlar, kavrulur zamanlar.
Eser samyeli, anılar biter.
Kırgın ve yaralı yüreğimin önüne,
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
Devamını Oku
Bir kapı açtın zannettim.
İnanmayı, güvenmeyi istedim.
Araladığım kapıdan sızan ışığın;
Ufacık bir rüzgarla sönecek
Mum ışığı olacağını nerden bilirdim.
