Gitme Yazıtı (Göktürkçe)

uzların yoklarında yoksun yoksunum
yalınç bekleşiler içre içten bir sen anıtı

ilk aşk ilk alfabe yalnız ben okur yalnız ben severim
sana hazır olmak nazarında bulutlar beni ekledi yağmura...
sen anıtını sel aldı birsen birben
bir kez baktın ilk kez baktın ilk okudun metnimi
ben yazıldım sana sen yazıldın ana

kalıntılara alınç eyledi beni yazgının tilmizleri
hüseyni bir an çalındı girift buluşmamızda
beni çaldın benden seni çaldılar bana
melodik ve enfusi bir hazın çeşmi akarında aktın bana
anlatı ve sallantılar arasında aşk seddim gercek ceddim
bulunmaza olunmaza seher gelinmeze kahrı candır gidişin
buselerinden bestelendi mutluluk türküm

hoşluğun kalında lal oldu alların turnalar çağırsın bekleyişimizi
kolayların kolajından kavi öpüşler eklendi arzulara
gayrı senin özleminin çerçsiyim seni gezdirir umutlarım
sözün en sözü gözün en gözünde seni bildi ey söznazım
azaltılmış bir ümidin izlense gişesinde sen kırıldın gişelere
ben izledim seni özümle
sonra gözümle
yazınç bir hazanın kazancında beni yazamadı melekler
direk cennete aldılar beni
ki aşk cehennemini bin kez yaşadığımda olsa gerek

erinç bir gitmekalın kalın duvarında altında kaldı hayallerim
ben yazdım aşkımım son seneryosunu ben sevdim ben oynadım o da gitti
yittinlerim ve bittilerimin hesabını ödedi ruh halim
sensizliğin suyundan gelmenin huyundan hızıri bir haz sundular
son kez baktım o gün sana.....
bütün dünyanın bakış çeşnisinden bir sundun o an....
kaldım sana...
lal ve bütün umutsuzluk halimle

yaşanımların yaş akar gözyaşlarım kurutur
gitmelere ve kalmalara çırılçıplak soyundun
Suskun bir umutsuzluk alırmış insanın rengini.
yeller ve eller sevindi bense hüzzamdan çaldım
susmayan bir özlem beni aldı bendelerimden
lafzalarım lahitlerine kaplı bir sır ivedisi sundu
bütün acılarımı öğüttü yalnızlık değirmeni....
hangi hissime baksam senden bir hun ve gün

minimize edilmiş yanlışların yangınıyım adım kaçamak papişi
demli bir masalın vahını içti iç çocuğum
esrik bir arzuya aruzlandım hamseler dolusu heveslerle
beni kıpkızıl bürüntülere ucurdu ins suyu
tan vaktinde tanjantımı aldı sayıları bilmeyen güzel
tüm geolarda egolarım kavsil ve istemlere uçlandı
uçtum ama sana değil beni senden uçaran başka namsız sevmelere
doğurgan bir gitmenin her güncesinde bitiyorum
gel de gelme de
ilmi bir beklemenin hasat mevsiminde gel en iyisi
beni en iyi sen okursun bunu dedi hızırın kızı nazlıcan