Parıltılar doğurmuştun,
İklimsiz ovalarıma.
Kim, ne daha büyük olabilirdi ki.
Gözyaşlarım avuçlarına sığmazdı,
Oysa ben ağlamayı bile bilmezdim.
Sen dokundukça şahlanırdım.
İçimdeki ben'e ulaştığında,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi