Gitme vakti... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

kanatmayacaksın
gülümsemem
yüz örtülerinin altında
yeni doğmuş gün
ışıldayacak

ölümüme dokunamayacaksın
biliyorsun

yolum var
kaburgası kırılmış
kadına adama
önce çocuğa
öyle yakın başlangıca

inandığımı sanma
inansam sarılmazdım şaraba
ne de tutkuna

tutku zehir
siyah gün
kızgınlık
ve aşk
olmazdı
ölüm olmasa

her aşkı getir
bağla ölümün ayağına

gidin
onu anlatın
değiyor mu yokluğuma

yer bulalım
karanlıkta üşümesin
üşüyenler ölmesin

eti taze kadın
saldırdığınızı bilmesin

yakıştırın
kör gözü
renk körlüğünü
duvara çarpmaları
elde edememenin acısını

omzundan başlayın
gövdesini
yüreğiyle sona saklayın

çok kitap doyar
çok doğru sarılır aklınıza
şaşmayın

tavsiyemdir
onları
sevişirken birbirine bağlayın
sus’u daraltın

bakma ellerin kirli
zehrinde iksirli
bin güç
bin sevdaysa
uğramamış sana

yolu kapattı
kar gömleğiyle doğa ana

ana bana buz
ana bana soğuk

kadın ver yanıma
dilsiz lal belki
konuşsa sırf kendisi
her yüreğin efendisi

sonu bekle
kop

bağışlanmak için onla kalın
sizleri bağışlarım
tanıştım
onunla arkadaşım

bize aşk gerek
bize ekmek
bize su

doldurun yorgunluğunuzu
damlarsa yere
gidin bildiğinize

acıktık
ağlaştık
bağışlanmadık
büyücüyü baba sandık

acıktık anne
kabarmandan ver bize
kadınlar doğuracak sadece
nankör nazları içinde

yasak kaçmak
kendinden
bildiğinden
oof çekme okurken
sana geldik yeniden

su bağışlasın bizi
toprak
ve ateş harından

uzak

sen
aylak şarkıların nakaratı
yıktın kadını
mutlu değilsin
yakma bağrını

açtık
intikam isteyip
kan sattık parasızlıktan
baktık
can verdik baktık
anlamadık

su getirdim size
gizin içinde
çalındı kanlı gömleğim
benden isteme

şimdi acılı bir şarkıda beste

elim yanıyor
böyle öğretilmedi gerçek
acıyı gerçekle kim sevecek

demiri tuttu
dönüşü kendine sesle
ardında bir ahh unuttu

açtı
su içti
kana kana
aktı durdu ayaklarında
boylu boyunca

gitme vakti
düş kurulacak geceye

giderken yanına al
ardında bırakma

anlatacak ağrılarım var
avuç içimde kazılı hala

09 06 2005

.