Gitme Sırası Şiiri - Arman Marazyan

Hay Allah!
Ressamlığı tuttu yine gözlerimin...
Nereye baksam sen varsın, güzel yüzün
Bir de mazin anlatılamaz hüzün...

Tarifi imkânsız,
Bambaşka bi efkâr çöktü bu gece yüreğime
Öyle böyle değil,
Sanırsın ki hayalin değil de
Sen varsın yanımda

Kime anlatıyım ki derdimi
Kim bilebilir bu can çekişmeyi
Hangi şarkıyı dinlesem
Sen varsın mısralarında
Notalar her zaman hicaz makamında...

Nasıl anlatayım ki?
Bilemedim
Her yanı yokluğunu koklatan
Bu soğuk şehr-i İstanbul’da
Yanımda olmanı çok isterdim
Ellerin ellerimi tutarken
Taze demlenmiş çay sıcaklığıyla ısınacaktı ellerim
Sigara yerine nefesini içime çekecek
Boğulana kadar dışarı üflemeyecektim
Ve içecektim yudum yudum gülüşünü
Dilim yanacaktı unutacaktım üşüdüğümü

Şaşırmadım aslında bu ayrılığa,
Zira ne zaman aşka büyük bir iştahla ekmek bansam
Hep boğazımda kalırdı,
Doyasıya yutkunamazdım...

Zamanda da bir hata vardı be sevgili
Elbet bir gün ayrılacaktık
Sadece böyle değil bu şekilde değil
Ya ben ölecektim ya da Allah korusun sen

Belki de seni sevmenin hakkını veremiyordum
Ne bileyim işte beceremiyordum seni sevmeyi
Seni can havliyle sevdiğim için
Hor görüyordun sende beni bu yüzden
Kendini bana yakıştıramıyordun

Öyleyse, senin beni sevme ihtimalin
Parkta salıncak sırası bekleyen
O küçük çocuğun ümitsizliğine eşdeğerdi
Oysa ben o çocuğun salıncaktan indikten sonra ki
Duyduğu heyecanla sevmiştim seni
İçtiğim sigaranın katranı kadar olmadın,
Sigara bitse bile katranı ciğerlerimde kalıyor…
Ama sen sevdiğim bir vedayı çok görüp
Bir söz söylemeden ben uyurken gitmiştin
Yorgan açılırdı zaten hep ben uyurken
Yalnızlığı üzerime örtüp gitmiştin...

Son zamanlarda rüyalarım da rüyalıktan çıktı
Oysa ben kâbus görmeyi sadece uykularda bilirdim
Uyusam özlediğim mazimize yanacağım
Uyumasam ölümün kıyısında volta atacağım
Gözüm açık sensiz geçen her saniye
Hatta her salise kâbusa dönüştü
Yaşayamaz oldum
Her nefes alışım sanki bir ölüştü

Sevmek böylesine tuhaf bir duygudur kalbim
Tam unuttum diyecekken ‘’U’’ harfini unutursun
Ama onu asla unutamazsın
Sonra sitem edersin
Küçük kol düğmelerinin bile
Bi kutuda birbirine kavuşmasına,
Sorarsın hesabını kendine
Neden sevdiğinin yanında olamadığının

İnsan bazen küllerinden doğmak yerine
Kendini rüzgâra bırakıp savrulmak ister…

Ben Sıfırı tükettim kalbim
Benden bu kadar
Kapı orada istersen sende git
Zaten o da gitti
Ya da kal gücün varsa
Şimdi gitme sırası
Onun yerini alacak olanda