Gitme Sensizlikten Korkuyorum

Gitme, Sensizlikten Korkuyorum

Gitme...
Ardından kapanmaz yollar var hâlâ,
Sesin susar da
İçimdeki yankın susmaz kolayca.

Sensizlik…
Bir taş gibi oturur kalbimin ortasına,
Karanlıkta büyür adın,
Her şey susar, her şey donar.

Ben...
Kendime bile yetemem belki,
Bir nefesinle var olurum,
Sensizliğinle yok.

Gitme…
Sadece seni kaybetmekten değil,
Sensizlikte kendimi de yitirmekten
Korkuyorum.

Çünkü...
Sensizlik, duvarlara çarpa çarpa büyür içimde,
Sabahları susturur, geceleri uzatır,
Bir çığlık gibi asılı kalır gökyüzünde
Senin adın.

Her adımın,
Beni biraz daha eksiltir.
Gidişin,
Sadece mesafe değil…
Bir ömrün eksilişi.

Bak,
Şu ellerim sana alıştı bir kere,
Sesim, seni söyler durur durmadan.
Gözlerim, seni görmeden görmez hiçbir şeyi artık.
Anlıyor musun?
Sensizlik, ölüm gibi değil,
Ondan da derin bir yokluk...

Gitme…
Çünkü ben hâlâ
İçinde kaldığın hayalleri
Yaşıyorum.

Gitme…
Çünkü her gidişin
Bir mezar açıyor içimde
Ve ben
Defalarca gömülmekten yoruldum artık.

Sen bilmezsin,
Suskunluk ne çığlıklar saklar içinde…
Ben konuşmazsam,
Dünya da susar sanıyorum.

Gitme…
Ne olur…
Bir kere daha tut ellerimi.
İstersen konuşma,
Ama kal.

Kal ki,
Bir ihtimal yaşasın içimde,
Bir umut büyüsün yeniden.
Kal ki,
Adına sığınabileyim
Yıkılmadan.

Gitme…
Çünkü sensizlikten
Gerçekten
Korkuyorum...

Şiir Hamit Atay