.........Gitme, Sensiz Olmaz

Gitme..!
Sensiz olmaz..!
bazen ateşler içinde uyanıp,
çivit mavisi yatak örtümü savurarak üzerimden
pencereyi açıp,
bütün oksijeni akciğerlerime dolduruyorum
ama nâfile
boşluğunu dolduramıyor sol yanımdaki
varlığın gözlerimde bir bahar dalı,
alaca karanlıklarıma dolunay olan güvercinim,
gitme..!
sensiz olmaz..!
yokluğuna kurulmuş saatlerde,
sokak lâmbalarının acı tebessümleri eşliğinde,
adım adım arşınlayarak yollarını,
saçlarımın ritmi artar rüzgârda
derisi gerilerek tenimin ayazda,
gölgelerime eşlik eder gölgen; bir o köşede bir bu köşede…
toprağa pıtır pıtır düşer anlamsız cümlelerim
bil bütün bunları
sen,
Nisan’ıma ılık yağmurum,
ıssız sokaklarıma sesim,
yüreğimin derinleşen yarasına neşterimsin
…
Gitme…!
Sensiz olmaz..!
yaşanmamış bir günahın tadıyla yorgun bedenim
yalancı saçlarına doğru uzanıyor ellerim
usulca çekiyorum tebessümümü resminden
ve
gömüyorum gözlerimi yalnızlığın soğuğuna
söyleyemediklerim dudaklarımın eteğinde gizli
…
senden sonra
çiçeklerimin suyu tükendi
her yanım darmadağın
acemileşen adımlarım birbirine dolanıyor
kahroluyorum kentimin gecelerinde
yarınlı korkular siniyor sırılsıklam yazılarıma
oysa,
oysa,
ben mavisiz yaşayamam
umutlarımın utangaçlığı alsa da aklımı…
ama şimdi,
duman kokulu bir başın dağınıklığı hâkim duygularıma
zaman doldu bende
yorgun gözlerimi alıyorum
yavaş yavaş duvarlarından
…
benim ay yüzlü güvercinim
benim eşsiz hazinem
bırakıp gittiğin an,
gözüm sırtındaki mavi tebessümünde takılı kaldı
…
Gitme
Lâyiki ile yaşanmamış bir günâhın
tadını dudaklarımda bırakarak…
gitme..!