Gitme/sen Şiiri - Mehmet Solak

o da gitti gibi gitme sen
gitmesen,bırakmasan kendini seferî rüyalarda
yazdan kalma lâcivert dokunuşlarla
cengâver süvarilerle başbaşa içinde
dingin yalnızlıklardan uzak

gitme.sarı yalnızlığı bilirsin sen
yalnızlık da seni kâlûbelâdan beri
kime kokar gidersen içindeki karanfil
kimi yakar hançerende boğulan söz/cük/ler
nemli balkonlara çöreklenmiş geceyi mi
o kızargın yanaklarıyla toprağa öpülen
öpüldükçe doğuran başakları mı yoksa

bir faydası olur mu desem ki gitme/sen
gitmese seninle dondurulmuş heveslerimiz
gammaz duruşumuz fettan sesimiz
o koyu sabıkalı gölgemiz

olmaz bilirim gideceksin
sana yer yok bu yılışık fotoğrafta
herkesin bir masalı var
karsız kafdağı safran göğü burada
git.tasalanma sen.uğurlar olsun
el sallar su dökeriz ardından
geçmişi çapak geleceği balçık
biz salaş şehirliler